Arsenaal. Jaargang 1

Plicht.

Nu heet het Plicht: geliefden achterlaten,
vooruitgaan en niet omzien, stom-gelaten
vermoeinis, leed en honger eenzaam dragen;
glimlachen zonder vreugde, zonder klagen....

Met eigen strijd alleen zijn - slechts soldaten
kunnen soldaten sterken -, moeten haten
wat grijs en zwart is en vol hinderlagen;
dôôrvechten tot de vijand ligt verslagen....

Plicht: geen denken meer; 't lieve mooie is ver!
Granaten in de hemel zijn de ster -
relichten in ons duister hart, dat smart -

Machine zijn, een automaat, en hard
voor andren, voor zichzelf. - Het wordt een hel.
- Eer je vertrekt, maat, zeg àlles vaarwel!

Jan de Brugghenaere.