Arsenaal. Jaargang 1

Blijde berusting.

Gij weet, mijn kind, hoe heerlijk, eens gestorven,
nieuw leven uit den dood ontgroeit,
wanneer de ziel het hoogste heeft verworven,
een zuivre roos ten paradijze ontbloeid.

Gij weet, mijn kind, hoe heerlijk, eens gestorven,
dit helder branden van de zuivre vlam
der vrije ziel, die 't veege lijf ontzworven
verrukt haar eeuwig heil bekwam.

[p. 235]

 

Wie zou, al is het leven hard en donker,

 

niet moedig dragen aan zijn aardsche kruis

 

en somwijl opzien naar het stergeflonker,

 

dat ons doet denken aan het vaderhuis?

 

 

 

O weet, mijn kind, 't is heerlijk dan te sterven,

 

wanneer de ziel Gods aanschijn mag verwerven.

 

 

 

Albert De Longie.