Arsenaal. Jaargang 1

Orpheus.

O Hemelrust der heiligheid,
Aan U blijft steeds mijn heimwee hangen,
En dit verlangen - ik belijd -
Het is 't verdriet van al mijn zangen.

En ik belijd: 't is het verdriet
Na 'k alles ving als ijl verzwinden
In 't hart dat in het ver verschiet
Verzucht en zijnen God moet vinden.

Keer ik ter aard', 'k ben angstig-ijl
Rondom het niet dat ik bevange,
Wijl 'k vreugden wensch, die 'k ieder wijl
Der eeuwigheid geheel ontvange.

[p. 153]

 

Wil ik die hooge en d'eigen sfeer,

 

Het vleesch houdt al mijn tochten tegen.

 

Ik durf naar 't Vaderland niet weer,

 

Want ieder scheiden maakt verlegen.

 

 

 

En op die zee van wisselsmart,

 

Zoo wiegend, door de dagen, wiekend,

 

Wil 'k, moe, den slaap aan 't nachtenhart

 

En wil ik, God, nog Euridike.

 

 

 

A. Rodens.