Arsenaal. Jaargang 1

[p. 109]

Verlangen.

Door U ontving ik deze tweede ziel:
Dat langgerekt verlangen naar een streeling,
Dat bitter, bijtend, bont gevoel: verdeeling
Van 't machtloos hart en d'overmacht'gen wil.

Toen aan Uw glanzen ééne straal ontviel
En ik, een man vol leegheid en verveling,
Met juist één nootje zelfvoldane kweeling
Ze vond, toen vond ik bede en gekniel.

Sindsdien is zonde 't passievol beminnen
Van al die bleeke verten Uwer leên,
Want ik drijf gansch mijn denken in U binnen,

Tot Gij verklaard en helder overheen
De wazigheid van Uw heel verre wezen,
Gelijk mijn, ziel, zoo voelbaar, zijt verrezen.

Robert J. de Namur.