Arsenaal. Jaargang 1

Eens grijpt de dood...

Eens grijpt de dood ons bij den strot
en worden we in het graf gedreven,
en, of we 't kalmpjes doen, of zot:
we nemen afscheid van dit leven!

En hoe we ook zinnen: och, ons lot
is STERVEN; maar, we kunnen streven,
tot 't einde toe - zoowil het God -
om na den dood opnieuw te leven!

[p. 106]

 

En dat is eindlijk 't hoogste bod

 

dat voor ons wezen wordt gegeven:

 

daarom is sterven 't schoone lot

 

dat ieder mensch wordt voorgeschreven

 

en ons - van 't leven 't batig slot -

 

de wrange koopprijs doet vergeven!

 

 

 

Jan de Brugghenaere