Arsenaal. Jaargang 1

Nocturno.

Als eens de dood zijn zwarte sprei
over 't lichaam heen zal vouwen,
dan zal het leven ver van mij
doodsche stilte verder bouwen.

Ik zal als menigeen geschrapt,
vernietigd zijn voor dit bestaan.
geweerd zal eens mijn lijf vertrapt,
tot stof onder den mensch vergaan.

Daarom dit woord, daarom die klacht,
nu 't leven nog jong en bruisend
mijn hart en ziel vervult van kracht,
't leven bloeiend is en ruischend.

Daarom gedicht, zoodat mijn klacht
niet verre weg een klagen blijft,
dat toegesnoerd door zwarten nacht
mijn zucht naar eeuwigheid verdrijft.

Rik Lanckrock.