In den name des barmhertighen ende goedighen Godts. LIII. Capittel.
GOdt sal de ongelovighe jammerlijck straffen; maer ghy sult den dagh des oordeels met ghedult verwachten.
Daer zijn noch vijftigh duysent jaren toe komstigh, eer hy in-breecken sal, ende aen den selven dagh sal Hemel ende Aerde als een roock vergaen. Gheen vriendt en sal hem den anderen aen-trecken, ende op desen dagh sullen de onghelovige haer gantsch vermoghen; ja, haer wijf en de kinders wel over-geven, als sy haer daer door van de Helsche vlammen konden verlossen. Sy zijn alle verdoemt, uytghenomen de gene die God ootmoedig aenbidden, ende die Goddelijcke wrake vreesen. Item, de gene die kuysch leven, ende met niemandts anders als met haer wijven in liefde leven. Wie een pandt vertrout is, ende dat selve wel bewaert; ende wie geen valsch ghetuyghenis gheeft, die sullen alle in ’t Paradijs komen. De onghelovighe en konnen my niet schaden; maer ick kan my haer in sulcks wel wreken, sy mogen spotterye drijven, soo vele ende soo langhe als sy willen: haer alleene sal het treffen.
Auteursrechtvrij