De Arabische Alkoran

Inden name des barmhertighen ende goedighen Godts. XXIX. Capittel.

MEn sal Godt prijsen ende danckseggen, want hy heeft de sijne een reyn ende heylich boeck gegeven, sonder vermengenisse van eenige valscheyt, om dat ghy hier deur op den rechten wech sout wandelen, ende tot uwe salicheydt mocht gebracht worden. De ghene die daer segghen dat Godt eenen sone heeft, die begaen de grootste leugenen, die oyt gheschiet zijn, en volcht sulcke lieden niet nae, noch en ghesellet u niet tot hen.

Hoort het exempel der jongelinghen, die wy in een hol ofte kuyl gesloten hebben, ende sommighe jaren lanck daer in hebben laten slapen, ende ten laetsten als wy die weder opweckten, soo en heeft gheene van allen gheweten, hoe veel jaren hy gheslapen hadde, ende dit is een waerachtighe vertellinge: Het waeren seer vrome lieden die op den rechten weg wandelden, ende God alleen hebben aenghebeden. Maer de lieden hebben verscheyden meyningen, hoe veel dese slapers int ghetal gheweest zijn: Want sommige meynen drie, sommige vier, sommighe vijf ende ses met den hondt, maer sommighe meynen datter seven ende acht met den hondt geweest sijn, ende so spreeckt een yder nae zijn behaghen van dese verborgentheyt, maer Godt heeft weynich menschen ’tgetal hier van geopenbaert.

Daerom seggen wy dat dese jongelingen, drie hondert en sestich jaer in dit hol ofte helle geslapen hebben.

Beveelt u selven Godt alleene, leest mijn boeck met aendacht, ende en set niets daer toe, noch en doet oock niet daer van. De Goddelijcke waerheyt en sult ghy nimmermeer verzwijgen, wie daer ghelooft die gheloove, ende wie niet gelooven en wil, die late het staen. De geloovige sullen int Paradijs int midden van de alder-doorluchtichste boomen ende fonteynen woonen, sy sullen schoone gulde ringhen, ketenen, cleynodien, kleederen van gulde stucken, ende diergelijcke in grooten overvloet hebben, ende dit sullen sy sonder eynde besitten. De gelucksalicheyt deses levens wert gheleken by het reghenwater, dat Godt vanden Hemel laet neder regenen, ende wy weten dat het ghene wat wy segghen de waerheyt is.

Der boodtschappers voornaemste ampt is, dat zy goede tuchtmeesters sijn.

De ongheloovige disputeren van wegen dat sy de waerheyt ende mijn gheboden bespotten ende belachen, maer wee de ghene die mijn geboden openbaer sijn, ende die selve niet en houden.

Wy hebben inder menschen herten veel loot ghegoten, ende haer doof ghemaeckt, dat zy niet hooren en connen, maer dese alle hebben haeren bestemden tijt, ende gesette perck.

Als u yemant vraecht wie dat Alexander de Groote geweest is, soo segt wy hebben hem een Coninckrijck inghegeven, oock het oordeel op aerden, ende wetenschap aller dingen. Hy is de wijsheydt naghevolcht, totter tijt toe dat de sonne opginck, doen heeft hy eenmael

[fol. 104]

bevonden, dat de wijsheyt hem in een onsuyver slijmighe Fonteyne ghebadet heeft: Maer wy hebben hem bevolen, dat wanneer hy ander lieden aen dese plaetse bevint, dat hy haer noch goet noch quaet soude doen. De ongeloovige sullen schoone woorden van ons hooren, ende statelijck beloont werden: Na desen is Alexander ghevoert geworden, aen die plaetse daer de Sonne over de menschen neder comt: Ende ten laetsten is hy ghecomen aen sommighe berghen daer hy menschen heeft ghevonden, die gheen woorden hebben verstaen: Maer de ghene die met Alexander waren, die baden hem dat hy tusschen haer ende den berch-lieden een obstaculum maecken wilde, ende deden hem daer voor groote beloften, ende sulcks is oock gheschiet, ende soo hebben de berch-lieden deur de ghenade Gods malcander gheen schade connen doen.

Op de bestemde tijdt sullen alle lieden van Godt beroepen werden, ende de ongeloovige sullen, ’tis waer, het Paradijs wel sien connen, maer van sulcken vreugde terstont berooft werden, ende sullen de helle tot een herberghe vercrijgen, om dat zy de gheboden der Propheten veracht, ende de wonder-teeckenen niet ghelooft en hebben. Maer de vrome sullen het Paradijs besitten, ende sy en behoeven haer niet te vreesen dat sy eenichsins daer weder uyt souden gestooten werden, want de zee soude veel eer gheheel wtdroogen, eer dat het woort Gods soude vergaen.

Ick bevele u dat ghy u selven niet anders als voor een mensche uytgeeft, ende daer by sult ghy oock betuyghen datter maer een Godt en is, ende dat een yder die daer begheert tot Godt te comen goede wercken moet doen, ende niemant anders aen Gods sijde en stelle, ofte hem een mede-gheselle make.

Eynde des tweeden boecks.