Apollo's vastenavond-gift. Voorzien met de nieuwste en aangenaamste minne- harders- en bruylofs gezangen

t'Samenzang tusschen Tauriso en Diana.

Stem: Goden die liefd' en wedermin.

Tauriso.

BEminde, waarom keert g' uw oog
Van my, die u zoo angstig minne?

Diana.

't Gezigt nooit na het geene boog,

Daar 't hart afkeerig is van binne.

Tauriso.

'k Sag ooit een hart dat zoo verstaald

Was, of een Minnaar zoo vermoorde.

Diana.

'k Sag ooit een Harder die zoo dwaald'

Of minder na de reden hoorde.

Tauriso.

Wat liefde zoud uw vinnigheid

In 't minste konnen overmagten?

[p. 110]

 

Diana.

 

De redelose liefde leid

 

In eige wil: zy heeft geen kragten.

 

Tauriso.

 

De reden zelf leerde, dat gy

 

Behoord myn smarten te verzagten.

 

Diana.

 

De reden zellef leerde my

 

Van alle liefde-treken wagten.

 

Tauriso.

 

O schoonste Harderesje, ik

 

Ben schoonder als gy kond gelooven.

 

Diana.

 

Syt gy hier mee te payen? ik

 

Kan dit, en noch al meer gelooven.

 

Tauriso.

 

Vleyd gy dan myn bedroefde ziel

 

Om meer in liefde te doen blaken?

 

Diana.

 

Of uwe lust op woorden viel,

 

'k Mag dit gesprek niet langer maken.