Apollo's vastenavond-gift. Voorzien met de nieuwste en aangenaamste minne- harders- en bruylofs gezangen

Opera air.

Stem: Pronkje van de Maagden.

WAarde Herderinne,
Vrouw van myn gedachten,
Die tot uwe Minne,
Myne zinnen bragten,
Door de groote kragten,
Van uw lief-lokkend oog,
Ey keert u, en weert nu
De pynen, en 't kwynen
Dat ik om u doog.

Daphne nagt op nagten

Dwaal ik voor uw deuren,
Vol bedrukte klagten,
Vol benauwt getreuren,
Altyd mag my beuren
Te letten, dat uw stal
En koye, geen proye
Den wreede, en gereede
Dieren wezen zal.

[p. 96]

3.

Donder, Wind, nog Regen,

 

Nog de vaele geesten,

 

Konnen my bewegen,

 

Nog de wilde Beesten,

 

Die een ieder vreest, en

 

Geen Moorder, Dief, nog Guit

 

Beletten, te zetten,

 

Myn treden, en schreden,

 

Tot den huize uit

4.

Gy legt in de veren,

 

En gy hoort myn kermen,

 

Nog is uw begeren,

 

Niet om myns t'ontfermen:

 

Gy hebt geen erbermen,

 

Daar gy myn lyden ziet

 

Die plagen, die 'k drage

 

Gestaag en by dage,

 

En agt gy ook niet

5.

Want zoo haast myn Schapen,

 

En myn dertle geitjes,

 

Leggen om te slapen

 

In de groene Weitjes,

 

Laat ik haar daar vrytjes,

 

En volg terstont uw spoor,

 

'k Doorzoeke de hoeken,

 

En wegen, ter degen,

 

Daar ik u verloor.

6.

Laat vry kenniss' dragen

 

d' Opgesnoeide linden,

 

Hoe ik trek aan 't klagen,

 

Als ik u niet vinden,

 

En hoe ik de winden

 

Pars klaag'lyk door myn sluit,

 

Dat 't guiten, en tuiten,

 

Door allen de dallen

 

Van 't gebergt weêrstuit.

[p. 97]

7.

D'hoeksche populieren

 

Van de dwersche paden

 

Tuigen van myn vier, en

 

Ider ken het raden;

 

Want zy zyn beladen

 

Met lett'ren van uw naam,

 

Waar by, en ter zye,

 

Ik myne kwa pynen,

 

Niet te zetten schaem.

8.

Nymph men kan den goeden

 

Wel te veele vergen;

 

Haar zagte gemoeden

 

Kan men zoo lang tergen,

 

En zo veel verergen,

 

Dat zy begeven haar,

 

Wiens zuurheid, en stuurheid,

 

Van 't kwade verlaten,

 

Regte oorzaak waar.

9.

't Is nog geen drie dagen,

 

Moordster van myn leven,

 

Dat ik zelver zagen

 

In het zand geschreven,

 

Tyter wilt begeven

 

Uw Daphne, hangd my aan,

 

Want Phillis van wil is,

 

En zinne uw' minne

 

Bly te nemen aan.

10.

Daphne zal noch duren

 

Uw onmededoogen,

 

Zoo zal ik myn treuren

 

Eens te staaken pogen,

 

Dan zal niet vermogen

 

Berouw van uwe daad;

 

Maar 'k hou de getroude

 

Schoonspreeken, en smeeken

 

Is dan weêr te laat.