Apollo's vastenavond-gift. Voorzien met de nieuwste en aangenaamste minne- harders- en bruylofs gezangen

Alcida op een Cyther en Celimeene op een Harp spelende.

Stem:
Gezwinde bode van de Min.
Trots al het leiden van myn hert.
Kloris, die alleen 't vermaakt.

ALCIDA.

TErwyl de heete Middag Son

Sengd' der Schapen vagt,

Weêrgalmd de koele waterbron

't Kuische Nymph geslagt,

't Welk aldaar op een riet,
Of een snaar klinkt een lied,

Het geen

Altyt ruiste na geween,

Amarillis snaar

Wind den prys aldaar:

Ja de vorst der Go'on
Kiest de Aard op hare toon.

CELIMEENE.

Terwyl de Schitterende vorst

Op zyn hittigst' brand,

En 't zweet uit onze Harders porst,

Vlugt Thestyl het land,

Aan een plas in de koelt
Daar haar Bas, by de zoelt',

[p. 93]

 

De Goon

 

Verlokt door zyne toon,

 

Dat de vinn'ge brand

 

Verwykt van ons land:

 

En die zoete snaar

 

Krygt een zoele wind by haar.

 

ALCIDA.

 

Ey dat de klare waterstroom

 

D'al te bitze hit,

 

Soo matig, dat zyn koele zoom

 

Eeuw'ge Lent bezit,

 

Noch het Vee, noch de Zon,

 

Noch de Zee smet dees bron,

 

Noch traan

 

Van Minnaars, die d[a]ar aan

 

Haare klagten doen,

 

Dat'er brakke vloen

 

Wiggelen, om de min

 

Van haar schoone Harderin.

 

CELIMEENE.

 

Hier is een bos, in lommer koel

 

En natuurs cieraad,

 

Vry beter als 't bang Steeds gewoel,

 

En geveinsden staat,

 

Daar het Hof, vol van zugt,

 

Yd'le lof, en gerugt

 

Verschynd,

 

Wiens eer als rook verdwynd:

 

Daar m' in valschen schyn

 

Drinkt vergalde wyn,

 

Daar de mond anders uit,

 

Als het hert van binnen sluit.

 

ALCIDA.

 

Hier is geen eerzugt in het veld,

 

Noch hovaardigheid,

 

Men vond hier nooit het roestig geld

[p. 94]

 

Noch zyn gierigheid,

 

Hier verscheen nooit geklag

 

Dat m' in Steên altyd zag.

 

Geen list

 

Stookt' hier verwoede twist,

 

't Is hier al in rust,

 

In vreed' en in lust,

 

Daar en is geen staat,

 

Die dit goed te boven gaat.

 

CELIMEENE.

 

Men meerdert hier te land het Vee

 

En gezegend goed,

 

De rykdom van de barsse Zee

 

Koopt men meest met bloed,

 

Wat doorstryd m' al ellend,

 

En gevaar zonder end,

 

Om 't geld,

 

Daar yder hoop op steld,

 

Harders zyn gerust,

 

En verzien meer lust,

 

In haar kleine hut

 

Als die veele rykken stut.