Apollo's vastenavond-gift. Voorzien met de nieuwste en aangenaamste minne- harders- en bruylofs gezangen

Minne-zang.

Stem:
De Mars van Marlbourg.
Wat is 'er droever in de Min.

WAt mag dog zyn de rede,
Dat ik Tyter niet en hoor,
Ik moet my vast gaan kleede,
Want myn dunk ik zie Auroor:
Die is reeds aan het dage, En Febus met zyn wage,
Schynd in het dal, Ik hoor het geschal,
Der Vogelen al: Zagt zagt ik hoor een zoet geluit,
Hy speeld een deuntje op zyn fluit,
Daar komt hy aan, Al door de Laan,
Ik moet eens kyken uit.

Zyt gy al in de Weide,

Leonora schoon Jonkvrouw,
Zoo als ik gisteren zeide, Dat ik by u komen zouw
Myn Geitjes zyn aan 't graze,
Komt laat u Schaapjes aze

[p. 51]

 

U stal ontsluit, En laatse uit,

 

In het jeugdig kruit,

 

Ik zalze weide Boswaard in,

 

Komt laten wy met goed begin,

 

Myn Engelin, En Veldgodin,

 

t'Saam spreken al van de min.

 

Het voegt geen Herderinne

 

Smorgens in het bos te treen,

 

Te spreken van het minne

 

Met een Herder zoo alleen,

 

En dat zou myn eertje krenken,

 

Tyter wild u bedenken,

 

En zwygen stil, Van zulk een gril,

 

Want ziet ik wil

 

Met u niet trekken al in de wey,

 

Want gy zoekt my door loos gevley,

 

En zoete praat, Neen Kammeraat,

 

Te brengen al in de ly.

 

Wilt gy dan tegenstreve,

 

Lief het eind van ons begin, Waar in bestaat het leve,

 

Anders dan in liefde en min? Og Herderin gepreze,

 

Gy en hoeft niet te vreeze,

 

Dat ik ontrouw betoone zouw, Aan u Jonkvrouw,

 

Daar is op trouw, O! schoon jong Wyf,

 

Een zyde Gordel van myn lyf, Myn Leonoor,

 

Die ik verkoor, Met Goud doorweve styf.

 

Het is wel eer gebleken,

 

Dat een Maagt raakt in 't verdriet,

 

Maar nu ik zie een teeken, Dat gy my op trouw aanbiet, Zoo wil ik my begeve,

 

Met u in egt te leve, Kom Tyter kom,

 

Kom Tyter kom, Als Bruydegom,

 

Myn Lenteblom, Die schenk ik u op deze tyd,

 

Nu dat ik zie uw trouwighied, Uit zuiv're min,

 

Met hert en zin, Myn Schaapjes weest verblyd.

 

Laat ik u Lipjes drukke,

[p. 52]

 

Herderinne met myn mond,

 

En van u Wange plukke,

 

U Zoeste Nektar voor myn wond,

 

En laat ik ondertussen, Op trouw u eensjes kussen,

 

Hier aan dees stroom; By deze Boom,

 

Al zonder schroom, En laat ons gaan verkonde fyn,

 

Al aan de Herders groot en klein,

 

In 't groene plein, Myn Lief certein,

 

Dat wy verbonde zyn.

 

Herders en Herderinne,

 

Die hier woonen in het Dal,

 

Komt Goden en Godinne,

 

Maakt nu vreugt en bly geschal,

 

En wilt een deuntje kweele, En op u zakpyp speele,

 

Het Pluimgediert, In 't wilde zwiert,

 

Dat tiereliert: Komt gy Genoode aan den dans,

 

Vlegt voor dit paar een Lauwr'krans,

 

Gy jonge jeugt, Met zoet geneugt,

 

En waagt dan ook een kans.