Apollo's vastenavond-gift. Voorzien met de nieuwste en aangenaamste minne- harders- en bruylofs gezangen

De hel van de liefde.

Stem:
Jean de Nivelle &c.
Alle die hier tot de Reden.

ô NImph! zoo hard gelyk een steen,
Om wien ik heb zoo veel geleen,

Met zugten en met klagen,

Gy zyt de Pynbank van myn Ziel
Waar voor ik nog al neder kniel;

Dog 't kan u niet behagen.

Ligtvaardig hart hoe dus zoo fel,
Dat myn gemoed laat in een Hel

Van plagen nederzygen,

Zoo dat den brand, en 't hittig vuur
Myn flaauwe ziel doet in een uur

De grootste pyn verkrygen.

ô Wreede, straffe Vyandin,
Ik daag u voor de Hoge Min;

Vertrooster van myn rusten,

Ik sterf van smert, en dat om uw,
En gy blyft nog al even schuw,

Beroofster van myn lusten.

Ten zy dat ik my spoedig an
Dat water voeg, dat wonder kan

De Rampen doen vergeten,

[p. 42]

 

Zoo weet ik zeeker dat ik voel

 

Myn geest voor eeuwig in een poel

 

Van droefheid neêrgezeten.