Apollo's vastenavond-gift. Voorzien met de nieuwste en aangenaamste minne- harders- en bruylofs gezangen

De Klaagende landman over de sterfte
van het hoornvee.

Stem:
Hier heeft myn Rosemont bescheiden.
O schoone Amorillas &c.
Waar toe het Harnas aangetogen.
Wat haat het u te zyn gesprooten.
Reveillez vous belle endormie.

Ach Heer! nu is het Tyt van zugten:
Daar gy my na Verdiensten loond.
Thans kan ik niet uw Hand ontvlugten
Die my zo dikwils heeft verschoond.

Wanneer ik in veel Vette Jaaren,

Veel zuivel kreeg en Vette winst,
Liet ik voor 's Waerelds 't Hemelsch vaaren,
En dacht om U het aller minst.

Maar, Ach! myne Oogen gaan nu open;

Uw Gramschap doet my nu wel zien!
Hoe derf ik thans Genade hoopen;
Waar zal ik uwen Toorn ontvlien?

Myn Eigen Vee was myn verblyding

En wellust. Hoe was ik zo dwaas!
Niet t'onrecht proeve ik uw kastyding:
En mis nu Melk, Room, Boter, Kaas.

Uw Bystand koom ik heden zoeken,

De Doodt Heerscht in myn Veld en Stal;
Men hoord van Sterfte in alle Hoeken,
Wanneer of die ophouden zal?

Om 't geen ik stoutlyk heb misdreven,

Leid al myn Rundvee, zonder schuld.

[p. 38]

 

Ey! wil myn Zonden tog vergeven,

 

En laat myn Wenschen zyn vervuld.

7.

Dat ik verzekerd ben, ô Heeree!

 

Als dat uw Vaderlyke hand

 

Eerlang de straf van 't Vee afkeere;

 

En Zeegen 't Lieve Vaderland!

8.

Laat 't Licht uw's Aanschyns op ons vallen;

 

Het Rundvée voorts genadig spaar:

 

Dan zullen wy het Veld en Stallen

 

Weer vol zien in het Nieuwe Jaar.