Apollo's nieuwe-jaers-gift. Deel 2



[pagina 53]
De ontrouwe Schoonheid. Vois: Van den Jager. 1. VOor dezen lag ik in de min verdronken, En in de weelde van een juffers schoot, Door liefde wierd ik blind en dronken, Mits, door haer lonken, Ik een vreugd genoot, Een vreugd, die kroop door al myn aders heen, Een vreugd, die 'k met myn Engel had gemeen. 2. Als ik was afgemat en moede in lusten, Bood nog die schoone my haer rooden mond, Die ik dan wederom met nieuwe lusten Vriendlyk kustte, Daer ik vreugd in vond, Een vreugd, die kroop door al myn aders heen, Een vreugd, die 'k met myn Engel had gemeen.
[pagina 54]
3. Haer blanke borst en wit albaste leden, Die ik voorheen als een Godin aenbad, Zy ging my vaek haer min ontleeden En zwoer met eeden, Dat ik alleen haer had. Waar uit ontstond een vreugd gansch ongemeen, Een vreugd, die 'k meende dat ik had alleen. 4. Maer die trouwlooze heeft my vals gezworen, Doordien een ander mee haer gunst genoot. o Goden had Gy my dat lot beschoren Dat ik moest horen: Dat 's haer blanke schoot Uit enkle geilheid bood aen eenen vremden haen, Als 'k met myn hiel beploeg den Oceaen. 5. 'k Vervloek de min en drink my liever dronken, Aen een fris glaesje lekkre rynsche wyn, Tot dat ik slaep en leg te ronken, Want Venus lonken Steken vol fenyn. En al de streeken van de geile min,
[pagina 55]
Hoe schoon ze ook schynen, 'k ban ze uit mynen zin.