Apollo's nieuwe-jaers-gift. Deel 2

[p. 31]

Door den tyd verwind men.

1.

ZOo wreed kan geen schoone weezen
Of lang lyden zet haer om,
Die volharden, zonder vreezen,

Mind men eindlyk wederom,

't Is al zoet, niets kan mishaegen

Aen-een schoone, al is zy trots:

Daer een beekje door komt jaegen,

Viert het zand niet weinig bots;

Druppels, door gestaege slaegen,

Hollen de allerhardste rots.

2.

Nooit is wederstand gevonden,

Of de tyd bragt haer ten val,

Zyt standvast, dit zyn de gronden,

Daer men 't al door winnen zal.

't Is al zoet, niet kan mishaegen

Aen een schoone, al is zy trots,

Daer een beekje door komt jaegen,

Viert het zand niet weinig bots;

Druppels, door gestaege slaegen,

Hollen de allerhardste rots.