Apollo's nieuwe-jaers-gift. Deel 2

[p. 23]

De klagende Herderin.

Vois: Vrienden zou men niet vrolyk wezen.

1.

SIlvia de Herderinne
Ging al klaegend door het woud;

Ach! ik sterf, ik sterf van minne!

En myn minnaer is zoo koud,

Ach! ik brand, ik brand van binnen!

Daer Hy my zyn gunst onthoud.

2.

Ach! mogt ik hem maer eens spreeken!

Dat Hy my maer eens bezogt!

Of gaf Hy my maer een teken,

Dat Hy somtyds aen my dogt,

Dan zou my het hert niet breeken,

Als ik daer op hopen mogt.

3.

Maer myn kermen en myn klaegen

Gaen den wreedaert niet aen 't hart,

Alle duldelooze plaegen,

Alle lydelooze smart,

Moet myn arme ziel verdraegen,

Schoon Hy niet bewogen werd.