|
| |
| |
| |
[De Zon was nau het zuid ontwent]
Stem: Aerdige Tryntje geestig dier.
DE Zon was nau het zuid ontwent,
Van het jaegen, door de haegen,
Kwam gestreken by de Bron,
Daer hy Diana, Diana, Diana,
Daer hy Diana badende vont.
Gezwint hielt hy zyn beenen Stal,
En de Oogen die gluurde overal,
Zoo nieuwschierig, en zoo vierig,
Om 't aenschouwe, 't keurig schoon,
Daer de Nimphen, de Nimphen, de Nimphen.
Daer de Nimphen stonde ten toon.
De badende Nimphen met 'er haest,
Vloden voor zyn komst verbaest;
Hy dat ziende, dat zy vliende,
Door verbaestheid met hun tween,
Dekte met een, met een, met een
Dekte met een hembd haer leen.
Diaen als Regter die geeft klem,
In het water en sproeit hem,
| |
| |
Zeid met eenen, gaet nu heenen,
Gaet nu klappen zoo gy kond,
Dat gy Diana, Diana, Diana
Dat gy Diana badende vond.
Als zelfs die woorde galmde nog
Zoo gevoelden Acteon, doch!
Dat zyn stemme, in het bremme,
En zyn schoon Man'lyk gebaer,
In een wildt dier, wildt dier, wildt dier
In een wildt dier hervormt waer.
Angstvallig liep hy naer de Beek,
Daer hy zyn gedaente bekeek,
Schoon te voorens; nu met hoorens,
Lang, getakt, dun en de swart
Beeld'hem het water, het water, het
Beeld'hem het water af een Hart.
Zyn Dienaers ziende het schoon Wildt,
Elk zyn Pyl niet rakeloos spildt.
Maer hem wonden, en zyn honden,
Rukten hem voorts gants van een,
Tot straf van zyn, van zyn, van zyn,
Tot straf van zyn vermetelheen.
Neemt, jonge knaepjes dit in agt,
Dat je niet argelistig en tragt,
| |
| |
Met beschouwe, der Juffrouwe,
't Pant welk haer het kleet verbiet,
Op dat uw niet, uw niet, uw niet
Op dat uw niet, als hem geschiet.
|
|
Auteursrechtvrij