Apollo's nieuwe-jaers-gift. Aen het bekoorlyke Hollandsche jufferschap. Deel 1
(1745)–Anoniem Apollos Nieuwe-Jaers-Gift. Aen Het Bekoorlyke Hollandsche Jufferschap.–
Auteursrechtvrij
[pagina 126]
| |
Die Uw droeve Minnereede;
Geeft den naem van Sraffe en Wreede,
Als Uw smert het meest u kwelt,
Is van binnen, Is van binnen,
Veel elendiger gestelt.
2.
Wat kan 't u voor troost tog geeven,
Dat u Amarillis mind,
Of wat helpt het my, myn leeven,
Dat ik u zoo trouw bevind!
Liefde, waerom voegd ge ons beiden,
Daer het Noodlot ons moet scheiden,
Noodlot, waerom onderwind
Gy te breeken, Gy te breeken,
Dat de Liefde zamen bint.
3.
Hoe gelukkig zyn de Dieren,
Die Natuur geen andre wet,
Om haer Liefde te bestieren,
Dan de Liefde heeft gezet.
O! Onmenschelyke wetten!
Die voor ons de menschen zetten;
Die den Dood stelt tot een straf,
Zoo de liefde, Zoo de liefde,
Wykt van hunne wetten af.
4.
Wyl het zondigen zoo zoet is,
En zoo nodig dat men 't laet,
Zeg ik, dat de wet niet goed is,
| |
[pagina 127]
| |
Die Natuur zoo tegenstaet:
Immers geeven ons de Goden
Nooit geen strydige geboden!
Of Natuur is onvolmaekt,
Die de wetten, Die de wetten
Met zig zelven strydig maekt.
5.
Stond de Dood alleen geweezen,
Thirsis, tot myn liefde 's straf,
Ach! het wierd u ras beweezen,
Dat die vrees my niet schrikt af:
'k Zoud in weerwil u beminnen
Met myn zuiv're ziel en zinnen;
Maer het Heiligst Heiligdom,
Eer verlies ik, Eer verlies ik,
Als ik u te minnen kom.
6.
Wild myn wreedheid dan vergeeven.
Lief, 'k mag u niet gunstig zyn:
Dat ik u ben hart gebleeven,
Is in woorden maer, en schyn.
Myn meewaerdig hert van binnen
Is geneegen u te minnen;
Laet dan vaeren, dat gy niet,
Kond behouden, Kond behouden,
Als met eigen zelfs verdriet.
7.
Maer zyt gy tot Wraek geneegen,
Zoek die in u eigen druk:
| |
[pagina 128]
| |
In Uw droefheid is geleegen
Al myn smert en ongeluk:
Want gy zyt myn Ziel, myn Herte.
Al de kwelling al de smerte,
Al de droefheid, al de pyn,
Die u treffen, Die u treffen,
Blonde Thirsis, treffen 't myn.
8.
Al uw zuchjes zyn myn leeven,
Al uw traentjes zyn myn bloed:
Als gy schynd den geest te geeven,
Als gy stort een tranen vloed:
Al die smerten, al die pynen,
Die uw frisse jeugd doen kwynen,
Folteren myn jeugd zoo zeer,
Dat ik nimmer, Dat ik nimmer,
Kryg myn vrolyk weezen weer.
|
|