Apollo's nieuwe-jaers-gift. Aen het bekoorlyke Hollandsche jufferschap. Deel 1
(1745)–Anoniem Apollos Nieuwe-Jaers-Gift. Aen Het Bekoorlyke Hollandsche Jufferschap.–
Auteursrechtvrij
[pagina 35]
| |
Dat myn hert als 't jaer te vooren,
Kan bekooren,
Wil ik weer niet minder doen.
2.
Dan met zang myn Vreugd bewyzen,
En steeds pryzen,
Die 't ons gunde en Eeuwig leeft.
Wiens volmaekt en wys bestieren;
't Jaer in viere,
Voor ons afgescheiden heeft.
3.
'k Zie van tak op takjes springen,
Onder 't zingen;
Leeurik, Vink, en Nagtegael,
'k Zie hoe Velden Boome en Bloemen;
Zig beroemen,
Op haer Schoonheyt, in hun tael.
4.
'k Zie het Vee op nieuw weer grazen,
Weelig asen,
En hoe Titer trou en stil,
Hoopt en vreest, in zyn gedagten,
Zit te wagten,
Op zyn lieve Amaril.
5.
'k Dagt ô vreedzaem buiten leeven,
Mogt ik geeven,
Al den omflag van de Stadt,
Al dat suffen, wurmen, woelen,
| |
[pagina 36]
| |
En krioelen,
Daer ik lang verdriet in hadt.
6.
Daer der veel genegen schynen,
Maer 't zyn Mynen,
Die niet anders zyn als schyn.
Daer men komt malkander vinden,
Als goe vrinden,
Met een hart vol boos venyn,
7.
't Meeste deel is lang gezeeten,
Eer zy weeten,
Wat men doen, of zeggen zal:
En al wagt men na iets schranders,
't Is niet anders,
Als wat ydels, niets met al.
8
Zou men dan den prys niet geven,
't Buyten leven?
Daer men vrolyk, vry en stil
Leeft, en heeft van alle menschen,
't Geen wy wenschen,
En men heeft daer geen verschil.
9.
Als zy met malkander Eeten,
Ach! zy weeten,
Van geen rang of voddery,
In hun Schootels, of Perzoonen,
Maer bekroonen,
| |
[pagina 37]
| |
Hunnen disch met melody.
10.
Na den Eeten gaen zy wand'len,
En zy hand'len,
Nooyd van Staet of Vorst, of Landt,
Neen, zy zoeken niet dan zaeken,
Die vermaeken,
En gaen vrolyk hand aen hand.
11.
Dus zoo raekt de Zon aen 't daelen,
En bepaelen,
Zy een wenschelyken dag,
Die haer Schepper gaf van boven,
Die zy loven,
Zonder wien men niets vermag.
12.
Mogt ik dus myn dagen enden,
'k Zou niet wenden,
Myn gedagten naer het hof,
Als om myn geluk te roemen,
En te noemen,
Al die Pragt en Prael, maer stof.
13.
Hier om sluit ik myn gedachten,
Die my brachten,
Van de Stadt in 't open veld,
Die ik aen de Schie gezeeten,
Moet gy weeten,
Voor u heb op rym gesteldt.
|
|