Apollo's St. Nicolaas-gift aan Minerva

's Werelds-beloop.

Op een Aangename Wys.

Die de Wereld wel beziet,
Die vind bedrog en anders niet,
De Domsten van het Land,
Is Wys in zyn Verstand,
Een yder denkt hy is een Man,
Die alderbest zyn zaken kân,
Elk beeld zig zelven in,
Van Wys te zyn.

De Boeren van het Land,
Roemen op hun Wys verstand,
Maar slegts een Botten Man,

[p. 15]

 

Die Lezen of Schryven kan,

 

Hy denkt hy is zo Hoog-geleert,

 

Als een die Wys is Gestudeert,

 

Als hy zit in de Kroeg,

 

Is Wys genoeg.

Een Boer, en een Advokaat,
Die twê woorden Latyn verstaat,
Hy denkt hy is een Man,
Die al de Regten kan.
Komt daar een Boer om een Advys,
Hy maakt hem zo veel Praatjes wys,
In plaats van Wys geleert,
Is hy verkeert.

Ziet hier komt de Kwakzalver aan,
Met Kruid en Zalf te Koop te staan,
Hy roept komt hier by myn,
Wie wil Geholpen zyn.
Hy Roemt al op zyn Konst gewis,
Als of hy Hypokrates is,
Zyn meesten Konst bestaat,
In Zotte praat.

Een die wel Schermen kan,
Hy denkt, hy is een Oorlogs-Man,
Om als een Dapper-Held,
Te stryden in het Veld.
Maar als hy in het Leger staat,

[p. 16]

 

En dat het op een Schieten gaat,

 

Dan weet dien Onnozelen Bloed,

 

Niet wat hy doed.

Ziet eens hoe den Zoldaad,
Zo dapper in de Wapen staat,
Hy roept ik gâ te stryd,
Al voor zyn Majestyd.
Maar lyd hy niet meest op zyn Loer,
Om braaf te Plunderen van de Boer,
Daar is hy Vromer Held,
Als in het Veld.

De Waard met slim belyd,
Die Roemd al op zyn Eerbaarheyd
Zomtyds de maat te kleen.
Veel Schryven tweê voor een.
Veel Bakkers Bakken 't Brood te ligt,
De beste Blom daar uyt gezift.
Nog willen zy in Schyn,
Al eerlyk zyn.

De Vrouwtjes Loos en Fyn,
Die zeggen dat zy Eerbaar zyn,
Dat zy op haar Mans kop,
Geen Horens stellen op.
Als men die Horens zag zo klaar,
Gelyk die van een Hart voorwaar,
Wat aardig Spook was dat,
Door de hele Stad.

[p. 17]

9.

 

De Mannen Wys en Vroom,

 

Zeggen hier van is geen Schroom,

 

Zo Sluypen zy in stil,

 

By Meysjes van den Tril;

 

Daar Smullen zy in geen Verdriet,

 

Denken op Vrouw nog Kinders niet,

 

Die zomtyts zyn in nood,

 

Schier zonder Brood.

De Meysjes Hups en Fier,
Pronken als Pauwen schier,
Het schynt aan hunnen Pragt,
Zy zyn van groot Geslagt.
Veel stoffen op haar Eerbaarheyd,
Daar 'er Maagdom in de Wieg nog leyd,
Die zo een Poppe Trouwt,
Zyn Oren klouwt.

Bezie eens hoe de Jonkmans mê,
Dewyl zy spele Decadé,
Met een Kapot voorwaar,
Of met een Zak in 't Haar.
Een Zilvere Doos met Snuyf-Tabak,
Draagt Jonker Kalert in de Zak,
Wie weet waar hy dat haalt,
Of mê Betaalt.

De Mulder als hy Koore Maalt,
't Graan uyt Vreemde zakken haalt,

[p. 18]

 

Hy Schept zomtyts zo veel,

 

Van't beste Graan of Meel.

 

De Schep die brengt hem meer Gewin,

 

Meer als de gantzen Mole wint,

 

De Schep maakt hier op let,

 

Zyn Varkens vet.

Bezie men eens de Snyders kas?
Die Steekt vol Lappe van Kalbas,
Door de Ogen van de Schaar,
Brengen die wel op het Jaar,
Twê honderd guldens voor een Rent,
Van Lappen en van Passement,
Van Zilverdraad zeer ras,
't Is al Kalbas.

Bezie men ook de Vis-Mart aan,
Daar zomteyts veel bedriegers staan,
Met Rotte Schellevis,
Die opgeblazen is,
De Kaken rood gemaakt met Bloed,
Dat Rotte Vis verkopen doed,
't Is ook Bedriegery,
Gelooft het vry.

De Liedjes-Zangers op de Mart,
Roepen en Schreeuwen ook even hart,
Hier is 't Waragtig-Lied,
Dat onlangs is geschied.
Altyt wat Nieuws uyt verre Land,

[p. 19]

 

Hy zegt het staat in de Courant,

 

De Lied-Zangers in 't openbaar,

 

Zinge zelden waar.

Al was het Blad zo lang,
Als zeven uren ommegang,
Nog kan ik Schryven niet,
Wat dat 'er al is geschiet.
Ik hebt gezyt, en zeg 't nog,
De Wereld die is vol bedrog,
Die de Wereld wel door ziet,
En kan ze mê nog niet.