| |
| |
| |
Daphnis en Phoebus.
Op een Aangename Wys.
1.
Doen Daphne d'overschone Maagt,
Van Apollo haar Vlugt nam ten Boschwaart in,
En van hem snel wierd Nagejaagt,
Toe liep hy, en riep hy, ô schone Godin!
Toeft wat, toeft wat, weest niet Verbolgen,
Ey waarom Loopje? uw zelve bezind,
Leeuwen nog Beren, nog Tygers u volgen,
Maar 't is Apollo, die u zo Bemind,
Wit u Erbermen iet, Agt gy myn kermen niet,
Laat gy myn Godheyd dan in de Ly,
Heb Deernis, ô Daphne heb Deernis met my.
2.
De geen daar gy zo schuw voor Vlugt,
Is Harder nog Kinkel die 't Vee hoed of weyt,
Maar 't is een God die door de Lugt,
De Gulde Glans van zyn Stralen uyt spryt,
Den Opperste Jupiter is myn Heer Vader,
Klaros, Delphos en Tenedos staan,
Tot myn Gebied en Bevel allegader,
| |
| |
Ik ben de Zon, myn Zuster de Maan,
Kruyden en Bloemen, die ik na u te noemen zie,
Lokken myn Stralen alleen uyt d'Aard,
Mag dit u niet lokken! ô Schone bedaard.
3.
Noyt word ik Oud, staag blyf ik Jong,
Myn Hayr en Vergryst noyt maar blyft even Geel,
En dat myn stem, wanneer ik zong,
By de Negen Muzen, en 't Spel van myn Veel,
U (ô myn Daphne!) mogt komen ter oren,
Dat gy zo lang u Lopen eens liet,
'k Zou buyten twyffel uw Hartje bekoren,
Om myn te helpen uyt myn verdriet,
Liefjes onthalen als een Godin,
Nu Daphne staat, Daphne luystert na myn Min.
4.
Maar 't was om niet wat Phoebus riep,
Want Daphne Vlood van hem zo snel als zy kon,
Waarom hy ook zo Schigtig liep,
Dat hy haar in 't Lopen op 't laatste verwon,
Penenus! Penenus! Phoebus bestormt my,
| |
| |
Helpt my, ô Vader! riep Daphne verzaagt,
Kuysche Diana kom bid ik vervormt gy,
Straks deze Schoonheyd, verhoort dog uw Maagt,
Dood! gy zyt myn zeer wellekoom,
Daar mede wierd Daphne vervormt in een Boom.
5.
De droeve Phoebus Bleek van Rouw,
Omhelsde met Tranen de Lieve Lauwrier,
En zy, ô Boom! Beeld van myn Vrouw!
Blyft altyd Groen en een Vyandin van Vier,
Spartelt en Klatert, wanneer men u Bladeren
Werpt in het Vyer, doet als Daphne deed,
Doen haar het Vyer van Min kwam nad'ren,
Stryd dan, als Daphne my wederstreed,
Leerd hier ô Maagden door!
Nimmermeer te buygen naar Geyle lust:
En daar op heeft Phoebus den Boom eens gekust.
|
|