Apollo's St. Nicolaas-gift aan Minerva
(1741)–Anoniem Apollo's St. Nicolaas-gift aan Minerva–
Auteursrechtvrij
[pagina 55]
| |
En pyn uyt myn zin, Keerd uwe zinnen,
Tot het weder-minne, Dan doen ik gewin,
Stilt myn droeve pyn,
Wilt niet stuurs meer wezen,
Maar myn wond genezen,
Eer dat ik verdwyn, Gy zyt myn vreugd,
Den troost van myn Jeugd,
U Schoonheyd bekoord my,
U Liefde doorboord my,
Maakt my eens verheugd,
Zyt niet meer zoo straf,
Anders gy vermoord my,
En stoot my in 't Graf.
2.
Ik heb nu zo lank
Gevoeld de Liefde dwank,
Bekoord door u zeden, En u nette Leden,
En u zoete zank, Ik heb u gebeden,
Altyd naar getreden, Uwen lugten gank,
En wat dat ik vraag,
Ten heeft geen vermogen,
Gy word niet bewogen,
Wat ik zugt of klaag, Gy zyt van staal,
Dat geen zoete taal, Geen zugten of tranen,
Een weg konnen banen,
Tot hulp van myn kwaal,
Dat al myn gekreyd, U niet kan opmanen,
Tot medogendheyd.
3.
Lankduurige tyd, Die alles versleyt,
| |
[pagina 56]
| |
Die bittere zaken,
Kan zoet doen smaken,
Die 't Yzer doorbyt,
Wien niet staat tegen,
Kan nog niet bewegen, U hertnekkigheyd,
Het Nat door den val,
Doorboord harde Stenen,
En myn stadig wenen,
Helpt my niet met al,
Leuwin hoe kan 't zyn, Dat gy al myn pyn
Gerust kond beögen,
En zonder medogen,
Ziet dat ik verdwyn, Ag hoe kan u hert,
Nog niet zyn bewogen,
Door zo grote smert.
4.
Cupido wreed Wigt,
Waar blyft uwe Schigt,
't Schynd gy op my boos zyt,
Waar is uwe loosheyd,
Die my heeft verpligt,
Die my doorgriefde,
G'hebt den brand der Liefde,
In myn Hert gestigt,
Maar het is om niet, En ik gâ verloren,
Wilt gy niet bekoren,
Daar myn Min op ziet,
Kond gy gene Maagt, Die ieder behaagd,
Tot Liefde verwinne,
Zoo blyf ik van binne,
| |
[pagina 57]
| |
En altyd geplaagd,
Hoord myn droeve klagt,
En bekoord haar zinne,
Die myn Min veragt.
5.
Vrienden is 't dan gek, Dat gy my den nek
Tot nog toe blyft keere,
Wild gy yets leere, Door zoo valsen trek,
Zyn u gedagten, Dat ik myn klagten,
Met valsheyd bedek. Het is nu lank tyd,
Van die af te weren.
Ik kan niet meer zweren,
Ik heb al uyt gezyd: Gy kend myn Hert
Gy weet myne smert,
Gy zend myn de plagen,
Die ik moet verdragen,
In uw Min verwerd, Keerd dan uwe zin,
Laat my niet meer klagen,
Die de Trouw bemin.
|
|