Apollo's St. Nicolaas-gift aan Minerva

[p. 8]

Lof der vrouwen,
En aanraading tot den Huuwelyken Staad.

Stem: Het best op Aard, enz.

Wat leeft een Minnaar vol gerustigheyd,
Als hy die geen daar hy zyn tyt om sleyd,
Eens tot zyn Lieve Huysvrouw heeft verkregen,
Een goede Vrouw, dat is een grote Zegen,
Die die, verkrygt ‘ey! hoort na myn vermaan,
Trouwt dan by tyds ‘ey! Jonkmans laat u raan.

Een Eerbare Vrouw zal met haar Ziel en Hert,
U trouw bystaan in Droefheyd Pyn en Smert,
En zal u noyt in Euwigheyd verlaten,
Wie zouw het Vrouw geslagt dan kunne haten,

[p. 9]

 

Die Gront-Pylaar ‘daar 't Huys op werd gebouwd,

 

Is hy niet Dwaas ‘die dan niet haast en Trouwd.

Wie toond dan zo zyn Beestig onverstand,
Dat hy het geen God met zyn eyge hand,
Geschapen heeft, en voor een Gruwel houwen,
Dat Lieffelyk geslagt der Vrouwen,
Dat Pronk-Juweel ‘dat çierelyk-çieraat,
Dat Peerl en Goud ‘zeer ver te boven gaat.

Schep God den Man niet na zyn evenbeeld,
En uyt een Man heeft hy een Vrouw geteeld,
Om dat hy niet en zouw allenig Leven,
Heeft hy hem een tot zynen deel gegeven,
Dat dierbaar Pand ‘van hem zelfs toegeleyd,
Is hy niet dwaas ‘die dan niet haastig vreyd.

Syrach schryft in zyn Boek veel van de Lof
Der Vrouwen, en hy maalt haar deugden of,
Men leest dat Sara hare Man noemt Heren,
Abygaël deê 't opzet van David keren,

[p. 10]

 

En Hester heeft ‘Hamans boosheyd belet,

 

ô Mannen op ‘de Vrouwe deugden let.

Zy zal geduurig door haar zoet beleyd,
U Vriendschap tonen door haar Vriendelykheyd,
En u alleen haar Hert en Ziel toe dragen,
En alles doen wat u maar kan behagen,
En u haar Man ‘bystaan in Druk en Pyn,
Wel wie wenst ‘dan niet zo getrouwt te zyn.

Dan zal men voorts van Pokken en Fenyn,
En al zyn Aanhang vry en zeker zyn,
En ook bevryd van veele zware plagen,
Die gy allenig zynde moeste dragen,
Daarom Trouwd vry ‘niet om te zyn gepaard,
Maar om dat gy ‘het Beste daar na jaard.