Apollo's kermis-gift aan de Haagsche vermaaksgesinde jeugd. Deel 2

[p. 101]

Het bedorven huyshouwen.

Stem: De Boertjes maken vreugd en &c.

SInt Felten haal hem, die my ried te trouwen
En heeft geholpen aan een Wyf:
Want nu, helaas, mag ik myn kop wel klouwen
Had zy in't Spinhuys haar verblyf!
Dan was ik van die plaat verlost.
En wierd van haar niet afgerost.
Dat Mans verdriet,, Die kwaade Griet,
Die Booze Geest,, Die niemant vreest,
Die Proserpyn,, Dat gortig zwyn,
Die geile strik,, Die al beschik,
Die kloddermoer,, Dat Ezels voer,
Die vuyle slet,, Myn vreugd belet.
ô! Druk! ô! naberouw!
Ziet vrinden zulk een beeld is myn beminde vrouw.

2. Zie 'k haar met Ritzaart stoeyen, ik moet zwygen;

Want spreek ik, zy roept fluks, jou Uil,
Zwyg, of je zult wat van den opslag krygen:
Des, snoert me zo terstond den muyl.
Knor ik dan nog wat op myn Lief,
Zo roeptze voort, jou Luyendief,
Roer gy jou snoet,, Nog dronken bloet,
Jou droogen Jan,, Jou lik de kan,
Jou Huis-verdriet,, Jou Hipokriet,
Jannever Broer,, Loop na je moer.
Jan Sukkelaar,, Jou Leugenaar,
Jou regte plat,, Loop heen Jan gat.
Ja vrinden, 't gaat te grof,
Dat ik moet hooren en nog zwygen als een mof.

3. Gelukkiger dan ik zyn de kinders,

Die loopen speelen langs de straat:
Die zyn bevryd van zo veel druk en hinders,

[p. 102]

 

Als my gestaag voor 't voorhooft slaat.

 

De jongens zyn te vreên en wel,

 

Vermaken haar met jok en spel

 

Den heelen dag,, Met zoet gelag

 

En gulle vreugd,, Dat doet hun deugd;

 

't Zy met de kloot,, Of met de koot.

 

Men springt in't touw,, Dat's myn, dat's jouw;

 

Knikknelis huis,, Daar's niemant 'thuis;

 

Dat's ook niet slegt, Of hans me knegt:

 

Of diergelyk een zaak.

 

Dus scheppen zy in een geringe vreugd vermaak,

 

4. Pardi, dan moet ik nog de kind'ren wiegen.

 

De pokken schend hem, die ze maakt:

 

Of anders vangt myn bakhuis deerlyk vliegen,

 

Dat alles dreunt en beeft en kraakt:

 

Maar hoe veel smert en druk ik ly,

 

Ik heb'er nog een voordeel by;

 

Als ik langs straat,, Als een soldaat,

 

De vreemde luy,, Op't wambes bruy:

 

Of over al,, Met groot geschal

 

De pypen stel,, Of iemands vel,

 

Aan riemen sny,, Ik raak dog vry

 

't Zy dat ik vloek,, Of kwesty zoek,

 

De droes blyft van myn lyf;

 

Dewyl'k zyn zuster heb genoomen tot myn Wyf.