Apollo's kermis-gift aan de Haagsche vermaaksgesinde jeugd. Deel 2

[p. 88]

Zang.

DE Liefde, die myn boezem voed
Met eenen kuisschen gloet,
Is Hemels vier En zyn bestier.
Zy troost myn ziel in 't nypen van de noot,
Als misverstand haar brengt ter doot.
Zy streelt myn afgepynigt hert,
Als onbeschryfelyke smert,
Die t' noodlot hem beschooren heeft,
Haar' Alans hem te kauwen geeft.
Eens aanzien het beminde deel
Troost veel!
Maar als myn Lieve roozemont,
Die nooit als trouw en deugd verstont,
Tersluyks van wedermin ontsnapt een teere zucht,
ô! Hemel! frisse ochtend-lucht
Verquikt de graasjes op het velt
Veel minder, als my dat herstelt.!