Apollo's kermis-gift aan de Amsterdamsche Juffers. Derde deel


Schoonheids lof. Op zesderley Wyzen.
1. Wyze: Granida Princesse. OP Myn wit gehairde Swart gebekte Bode!
[pagina 123]
Metter vaart, dit blanke velt Door-rent; Op, myn Brein! te Paarde! 't Is op 't hoogst van node; Wekt de Faam, op dat haar gansche bendt; Zig spoei te post, voor 't Krieken van den dag. Op dat het twede Athenen zie waar 't op roemen mag.
2. Wyze: Treur Edel Huys Nassouw. Geen Venus of Diaan, Of Dogter van de Zwaan, Zal op myn veder Vlerken, Maer een Bataafsche Maagt Wien Minerve op haar Vlerken, Boven de Sterren draagt.
3. Wyze: Het vinnig stralen van de Zon. Wier ogen flonkkerende Agaat, Met levende Elp omtrokken Weerschittert op den Dageraat Van Peans vuur'ge lokken.
4. Wyze: Als boxvoetjes speelt. Haar aangenaam Keeltje (als 't Gorgeltje Luyt)
[pagina 124]
Luyt helder En schelder Als Cumbel of Fluyt, 't Schynt zy het gebergt Van Helikon tergt Wanneerze uyt den borst een Zang-Rympje uyt.
5. Wyze: O Kersnagt. Haar poesel Lichaam, net besneden Munt uyt in alle geestigheden, Beleit en schranderheit, zyn beid' Ten koor van haar gedagt gestegen Die alles, na de maat eerst wegen, 't Geen uyt haar lieve lippen scheit.
6. Wyze: Florida zo het wezen mag. In 't kort; myn al te zwakke pen Haar roem, na waard' niet tuygen ken Ik stamel in 't vertalen, Van zo een waarde; ô Waardigheyt! Waar in de schranderheyt Van Nazo zelfs zou dwalen