Apollo's kermis-gift aan de Amsterdamsche Juffers. Derde deel

Dorileaas klagt.

Wyze: 't Vinnig Stralen.

1.

HOe koel gaat Daifilo daar heen
Ach Hemel kan 't geschieden?
Keer Daifilo! 't is tegens reen
Dus Klakkeloos te vlieden.

2.

Is Daifilo dus los, dus ligt,

Dus wulps en ongebonden
Dus geyl, dat hy op trouw nog pligt
Zyn Harssen-Kluys wil gronden?

3.

Gedenkt gy Daifilo niet meer

Wat trouw gy hebt gezworen
In d'Elzen? zeggende: veel eer
Wenste ik my ongebooren.

[p. 109]

 

4.

 

Eer ik myn Trouwe Liefd' verschop

 

Myn herte zal u Minnen

 

Tot Atrop's alverslinb're rop,

 

Ons zieltjes zal verslinden.

 

5.

 

Nimf Dorilea was uw hart

 

Het doelwit van uw Zinnen

 

De Heelster van uw pyn en smart

 

De Bronaar van uw Minnen.

 

6.

 

De Schepter Zwaayster van u ziel

 

Uw Hoogste vreugd ter werelt

 

Maar ach! Fortuna's wankel wiel

 

Draait om; nu 't blank gepeerelt.

 

7.

 

Van d'Hooffsche staat hem speelt in 't hooft

 

't is Granida, wiens hulsel

 

De glans van zyn beloft verdooft

 

Door 't opgetooyt Vergulzel.

 

8.

 

Ach Daifilo! kan d' Hooffsche pragt

 

U zin zo ligt verov'ren?

 

Zie toe, zie toe, van 't Hof u wagt

 

En laat u niet betov'ren.

 

9.

 

Door opgepronkte schoone schyn

 

Want eenmaal ondervonden,

 

Gevoelt men eerst het scharp fenyn

 

't Geen schuilt in d'Hooffsche gronden

[p. 110]

 

10.

 

Dewyl 't u nogtans zo behaagd

 

Gaat heen ô Jongen Hov'ling!

 

Maar ziet, dat gy daar na niet klaagt

 

Te zyn een oud verschov'ling.