Apollo's kermis-gift aan de Amsterdamsche Juffers. Derde deel



[pagina 36]
Harders lied. Tyter. Waar mag myn schoone Laura zyn! Dat ik haar niet en zie? Ik ga door Bos en Hage, zy ga vlien, Ik wil my spoen, al door 't groen, Al om myn schoone Engelin haar wil te doen. En voegen my al aan haar zy, Zy zingt en is hier bly: Haar heldere keeltje klingt, Dat het door het Bos door dringt, 't Gediert dat zwiert en maakt geluyd, Het is al om ter eere myn schoone Laura Bruyd. Vinde ik u hier, ô Laura schoone, Onder deze groene Boome, Myn Hert en Ziel, die heeft by u gewoont: Ja dag en Nagt, zeer onverwagt, Speeld gy ô schoone Godin! gestadig in myn gedagten, Mogt ik van u eens trost ontfangen, Al myn kwelling was gedaan, Mogt ik op u Lipjes zoet, U geven een kusje goet:
[pagina 37]
'k Verdwyn van pyn, van myn Godin, En dat om u wil myn schoone Engelin. Maagt. Tyter ik hoor u Minne-klagt, Dat gy doet nagt en dagt: 't Schynt dat gy in de Liefde heel versmagt, En hoort gy niet myn klage ziet, En brengt de Maagden door 't vleyen in verdriet. Maagt regt uyt. Toond eerst dat gy een trouwe Minnaar zyt, Ik zal u maken dan verblyt, Gunt my eerst u regte Trouw, 'k Zal dan zyn u waarde Vrouw. Za daar is myn hand, op tot pand, Herder, tyter kort om. Waarde Bruyd, Tot Besluyt, Hier mee is al myn klagen en myn droefheid uit.