Apollo,s kermis-gift aan de Haagsche vermaaks-gesinde jeugd. Deel 1

[p. 87]

Pan en Syringa.

Stem: Petite Jalousie.

SYringa een aardig Meysje,
Fiks ter Jagt als een Diaan,
Wierd van Pan zoo menig reysje,
Als zy jaagde door de pa'an
Van het Elfen-Bosch, verspied:
Maar zy agt zyn smeeken niet:
Tot 't geval,, hem eens zyn beminde
In een Dal,, onverwagt deed vinden,
Daar z' haar bade aan de Vliet.

2. Pan stond vast zyn neus te likken,

Zo vol Vreugd, als een Galcon,
Die tot berstens sit te pikken
Op een soupe â l'Ognon?
En al sluypend' door de Laan,
Kwam hy aan haar zyde staan.
Sa kom an,, zey hy zoete Susje,
Geef aan Pan,, nu een lekker kusje,
Of het is met hem gedaan.

3. Sy puur of men haar quam wekken,

Keek vol schrik den boksvoet aan
En zy peurde straks aan 't rekken,
De God Pan haar agter aan;
Nymphjes van Arcadia;
Riep zy, kmo my nu te sta;
Berg myn Eer,, Ach! hoe verhoor myn klagen:
Help och Heer!,, Hy wil my verkragten:
Lieve Nimphjes! Help dog dra.

4. Vlugt niet, riep hy, geurig Roosje,

't Is de Vee-God die uw mind.
Met kreeg zy van schrik een bloosje
En zy vlugte als de Wind:
Help ô Goon! ik ben verward

[p. 88]

 

Voor de Ven syn ruyge Staart;

 

Help! Brand, Moord,, riep sy 'k hoor 't al kraken

 

By myn Poort,, Ach! hoe sal ik 't maken?

 

'k Kryg ligt daad'lyk van de Taart.

 

5. Met greep hy haar by de Slippen,

 

Doe nu, riep hy, wat je wild?

 

'k Laatje by myn Ziel niet glippen;

 

't Is onnodig tyd verspild;

 

Zy verdubbeld haar gesmeek;

 

Dies de Goden van de Beek

 

In een Schoof, Riet haar transformeerde,

 

En de Sloof,, Methamorphoseerde,

 

Daar stond Pan doe fraay en keek.

 

6. Terwyl hy vol ongenugten,

 

't Lieve Ried omhelst en streeld,

 

Hoord hy d'Eccho van syn sugten,

 

Die in 't holle Rietje speeld;

 

Dus vond Pan de Herders-fluyt,

 

Die hy noemde na syn Bruyd,

 

Syringa,, zeyd hy suld gy heten,

 

Lang hierna, sal men van uw weten,

 

En daar mee was 't Spulletje uyt.