Apollo,s kermis-gift aan de Haagsche vermaaks-gesinde jeugd. Deel 1

Menuet aan Climeene.

KOn ik de min ontvlugten,
Ik sou niet langer sugten,
Nog slyten vol druk
Dus myn tyd in ongeluk,
Maar wyl Ik ben gebooren
Om in de min te smooren,
Zoo blyf ik die ik ben,
Wyl ik dog niet anders ken.

2. Wat kan ik dog verrigten?

Daar selver moeten swigten
De Goon in haar Throon,
Voor de magt van Venus-Soon:
'k Wil dan met Offerhanden,
Verliefde vuuren branden
Voor 't Altaar van de min
En blonde Schuym-Godin.

3. Ik leef dan in u banden,

Gy hebt myn Hert in handen,
Myn waarde Engelin,
Die ik alleen bemin:
Het zyn uw lieve Lonken,
Die my in min ontvonken.
De straalen van uw oog
Myn ziel tot min bewoog.

4. Die net gespanne boogjes

Van uw verliefde oogjes
Verleenen my een zoet.

[p. 54]

 

Dat myn Hert versmelten doet:

 

Wanneer het Lief gewemel

 

Van dien Azuuren Hemel

 

Myn Zieltje tot den grond

 

Treft met een diepe wond.

 

5. De roo' Corale tipjes

 

Van uwe lieve Lipjes

 

Doen my vaak met een sugt

 

Beswymen, door 't genugt:

 

Wanneer ik op de randjes

 

Van uw yvore tandjes

 

Een vogtig Kusje druk,

 

En minnaars vrugten pluk.

 

6. Maar als ik streel uw Boesem

 

Zoo geurig als de Bloessem,

 

Van Peer, of Apricoos,

 

Zo bloost gy als een Roos:

 

En toond my hoe uw Kaakjes

 

Nog door Min-vermaakjes

 

Eens sullen zyn gekleurd,

 

Als ons dat Luk gebeurd.

 

7. Laat ons dan, afgescheyden

 

Van al 't gewoel, ons beyden

 

Vermaken hier alleen,

 

In onse Min te vreen:

 

Die kend geen swarigheden,

 

Als 't Onheil is geleden,

 

Zo nadert weer 't geluk,

 

Min groeid in ramp en druk.

 

8. Kom laat ons wêer eens kussen

 

En onse Vlammen blussen,

 

Climéne kom, ey kom,

 

Omhels uw Bruydegom:

 

Wil m' in uw armen streng'len,

 

Weg sinkend in het zoet

 

Van kuische Minne-gloed.