Apollo of Ghesangh der Musen

[p. 117]

Sonnet.

HEeft dan den Hemel my so gh'luckich niet gheboren
Dat ick een reys jonck-vrou mach comen in u sin,
Of sal mijn heete borst door 't stoken van de Min
Verteeren in de gloet en droeffelijck versmoren?

Ghy kont schoon Hemels pronck, so ghy maer eens wilt hooren

Na mijn verliefde klacht, ghenesen mijne smert,
Ick ben getrou in liefd, staech dienstbaer met mijn hert,
Waerom valt ghy my dan met stuersheyt dus te voren?

Ick die geen moeyt ontsie, maer bruyc mijn grootste vlijt

Om door u krachtich oogh, te worden eens verblijdt,
En ghy maect my bedroeft, door't weygren van u stralen.

Geneest de wond des pijls, die Venus door 't ghebiedt,

Van u mijn waerde vrou, in dese bosem stiet,
Of ick moet door Atroop, in Plutos rijck gaen dalen.

E.D. Dient om beter.