Apollo of Ghesangh der Musen
(1615)–Anoniem Apollo of Ghesangh der Musen–
AuteursrechtvrijOp de wijse: ’T wasser een proper Tanneken.MYn veylich levens lusten
Verblickt ghelijck ’t ghebloemt,
’T gheterch en laet niet rusten
Maer dwinght mijn tongh, en roemt
Noch van de Min, hoewel ’t mijn sin
In slavernij verdoemt.
De Maen haer klare lichten
En port my hier te gaen,
Noch oock de sterren schichten
Hier by u deur te staen,
Maer naer begeer, ick heen en weer
Gae trentlen door dees paen.
De langh-duyrighe smerte
Scha tot het liefs verniel,
Bereydt de wegh int herte
Tot uytkomst van mijn ziel,
Wat al onrust, laes met mijn rust,
In’t offeren scheydt ghehiel.
De langh verwachte vreuchde
Stelt wanhoop nu te leur,
De klare glans vol deughde
Deckt nu een nevel veur,
V wel ghetoyt cieraet ontslaet,
Nu gheen meer mijn ghetreur.
V stem die my kost drijven,
Walcht my nu, ende houdt
My hier alleen te blijven,
Int naerste van het woudt,
Op droefheyt maelt, en ’t hert verhaelt,
’T gheboomt, en morghen coudt.
Streckt tot het verghenoeghen
| |
[pagina 105]
| |
Verblijdt ghy in mijn noodt,
Hoe sal het hert u wroeghen,
En terghen na mijn doodt,
Wanneer de bruyne aerd bewaert
Mijn lichaem in haer schoot.
Ghy Noorde windt de tijdingh
Mijns doodts wel wesen mach,
Doet vryelijck belijdingh
Haer van mijn sterf-dach,
Haest of dat sy noch eens om my
Mocht suchten met gheklach.
’T is verkeert. |
|