Apollo of Ghesangh der Musen

[p. 57]

Klachte van Cupido,

Op de stemme: Ie diraigi le jour la ra la.

SNachts doen en blaeuvv ghesterde kleet
Bedeckten 't bruyn ghevvelf,
Docht my ick sach een kindt dat kreet,
En 't vvas Cupido self,
Die sloegh vast zijn ghesicht om hoogh,
En klapten in sijn handen:
Ach seyd' hy! ick wil mijn pijlen en boogh
Van stonden aen verbranden.

'T VVicht claegde noch hoe lancx hoe meer,

De tranen borsten uyt,
En rolden by sijn vvanghskens neer,
Hy maeckten een gheluyt
Dat 't alderhardtste hert van steen
Sou tranen moeten braken,
Ach seyd' hy! wanneer sal ick het yeder een
Te passe connen maken.

Sien ick een Herders armoed aen,

En dvvingh eens Koningh kint
Dat hy deur liefd' na haer te gaen

[p. 58]

 

Met al sijn schat begint,

 

Soo houd' ick reghel, maet, noch reen,

 

Ick kan gheen gh'lijcke raken:

 

Maer hoe soud' ick doch het konnen yeder een

 

Soo naeu te passe maken.

 

Soo ick dan tvvee ghelijcke voegh

 

In rijckdom by malkaer,

 

Soo ist, vvas hy niet rijck ghenoech

 

Al vrijden hy een aer,

 

Een schoon, hoevvel van midlen kleen,

 

So mocht haer aermoed' staken:

 

Maer hoe soud' ick doch het konnen yeder een

 

Soo naeu te passen maken.

 

Voegh ick dan t'saem tvvee ongheleert,

 

Om 't smalen eens t'ontgaen,

 

Soo ist, ey siet dits recht verkeert,

 

Dees heeft hy niet ghedaen,

 

VVas nu noch een vvijs van hun tvveen,

 

Die mocht voor d'ander vvaken:

 

Maer hoe soud' ick doch het konnen yeder een

 

Soo naeu te passen maken.

 

Soo ick dan die ick 't vvijste ken,

 

Voegh by een slechte Meyt,

 

Ist voort, nu heeft een vvijse hen

 

Een ey in't riet gheleyt:

 

Het gheen hy prijst, sal soo ick meen,

 

Sijn VVijf vvel dapper laken:

 

Maer hoe soud' ick doch het konnen yeder een

 

Soo naeu te passe maken.

 

Soo ick dan tvvee gheleerde pijn

 

Te voeghen, om een prijs,

 

Soo ist, dees tvvee die sullen zijn

 

Een yeder een te vvijs,

 

D'een gheeft hy 't al en d'ander gheen,

 

VVaer mach het VVicht naer haken:

 

Maer hoe soud' ick doch het konnen yeder een

 

Soo naeu te passe maken.

 

Hier heb ick dickmaels om ghetreurt,

 

En menigh traen ghestort,

 

Dan 't my noch lancx hoe meer ghebeurt,

 

Daer noch gheen endt of vvort.

 

Mijn hooghe lof vverdt staegh vertreen,

 

Men poocht 't my al t'ontschaken:

 

Maer hoe soud' ick doch het konnen yeder een

 

Soo naeu te passe maken.

 

VVant gh'lijck die aen den vvegh yet bout

 

Veel aenstoots lijen moet,

 

Soo oock den selfden reghel houdt

 

'T gheen men in 't vrijen doet:

 

Als d'een seyt jae, seyt d'ander neen,

[p. 59]

 

Dit zijn al d'oude saken:

 

Maer ick denck hou soud' ick het yeder een

 

Te passe konnen maken.

 

Uyt vvast; midts schoot hy my een pijl,

 

En teegh voort op de reys,

 

Hy lachte, dies ick in der ijl

 

Hem peurde naer sijn vleys,

 

Maer hy vloogh voor den nicker heen

 

En liet mijn hert staen blaken:
Komt het dus docht ick dat ghy het yeder een

 

Niet kont te passe maken.