Apollo of Ghesangh der Musen


Asteur sey tanto gratioso. TIs waer ick lijd' mijn lijden, En klaech mijn herten leet eylaes ellendich Mijn lief doet mijn benijden, Dien ick nochtans een vriendt moet zijn uytwendich Van dat de sin, op mijn Goddin Ghevallen schijnt te wesen Waer door de klachten, te meer in mijn ghedachten Zijn gheresen. O wonderlijcke plaghen Hoe twijffelachtich ist hert vol beroeren, Hoe sal ick hier my draghen? Wat vreemden krijch komt nu de liefde voeren, Ick haet die gheen, die in't ghemeen Mijn vriendlijck plach te groeten, En my ghestadich, die my dus onghenadich Komt ontmoeten. Mijn Iofvrou daerenteghen Gedoocht dat haer een ander raeckt te spreken En schijnt hem seer gheneghen, 'T is my eylaes maer al te wel ghebleken: Ach jalousie! ach rasernie! Ick sach dat voor mijn ooghen Wat groote herten, zijn onder sulcke smerten Noyt ghebooghen? Ick wenschte dick haer bueren Int slaep te zijn, of noyt te zijn gheboren, Als s' op verscheyden uren Mijn inganck, soo my dochte, wilde sporen, Nu woud ick dat, den blixsem hadt Mijn ooghen uytgheslaghen, Als ick aenschoude, al dat my beroude, Mocht behagen. De seghen van u gaven Verberght ghy voor my door u wreede sloten, Voor my ist al begraven, Een ander zijn u jonsten toeghegoten,
[pagina 48]
Wiens groot gheluck, mijn grooten druck In mijn ghemoet gaet baren, Doch so dit leven, mijn Iofvrou lust kan geven Ick lijd' garen. Amour.