Apollo of Ghesangh der Musen


[Het Venus kindt door sijn loose treken]
Op de stemme: Est ce Mars le grand Dieu. HEt Venus kindt door sijn loose treken Heeft geraeckt Een die met minne noyt was onsteken, ’T hert nu blaeckt, En nu siet, ’tgroot gebiedt Hy in de werelt stelt, door sijn gewelt. Men hoort van liefd’ de Coningen rasen
[pagina 34]
Op der aerd’ En doet de Goden loopen als dwasen, Wijs vermaert: Iupiter, selfs van ver Comt uyt den Hemel hier, door ’t wichts bestier. Dit boefjen wist sijn boochjen te trecken Alsoo snel, Waer door het Pluto ginck selfs begecken In de Hel, Heeft sijn hert, soo verwert Dat die in’t gloeyend’ sweeft, heel vlammich beeft. ’T gevogelt doet hy seer geylich quelen In de Mey, En in het water de visjens telen Veelderley, In het wout, oock seer stout Temt al het wildt gediert, ongemaniert. Stoutelijck gaet hy dan nedervellen Dat hier leeft, Noch doet hy minnelijck na hem hellen ’T geen d’aerd’ geeft: Als hy stil, micken wil Na die ick heb besint, dan is hy blindt. Princesse ghy die vereenigen kent D’herten haest, Cupido listelijck eens neder sent Onverbaest, Opent noch, sijn ooghen doch, Op dat hy klaerder schiet, die ’t hert ghebiet.