Apollo of Ghesangh der Musen

Chant, au moins, si so sit dire.

HOe vverdy dus beloghen
O Venus dertel kindt,
Ghy siet met hondert ooghen,
Nochtans men noemt u blindt:
Maer seyd’ men, ghy vvaert doof,
Dat gaf ick best gheloof.

VVaer u ghesicht verbonden,

Ghelijck men valschlijck seyt,
Gh’en hadt my niet ghevvonden,
En dus als slaef gheleyt,
Ick vvaer al dit ghesucht
En oock u pijl ontvlucht.

Doen ick my socht te schuylen

Tot onder d’aerd’ bykans
In d’alderdiepste kuylen,
Soo vondt ghy my nochtans:
Hier bleeckt vvel dat ghy siet,
Maer ghy en hoort gantsch niet.

’T zijn nu alree ses jaren

Dat eerst mijn hert aen hief
Te roocken u altaren,
Op dat het u belief
Al ’t gheene dat ick ly

[p. 29]

 

Mijn lief deelachtich zy.

 

Verhoort ghy dees mijn bede,

 

Soo loof ick u ghehoor,

 

En siet ick tuygh alreede

 

De heele vverelt door,

 

Van u ghesichte klaer

 

In desen nieuwen jaer.