Antilliaanse Cahiers. Jaargang 3

[p. 55]

Frans de Vries

Overeenkomst

onuitsprekelijk leed over de mensheid
wild gebarend zetten zij zich neer
woede - protest - schaamte - onmacht
bannen zij uit de gesel
die hun het geweten verkracht

waarheid achter woorden schuil
holle frasen schoon geklonken
vreedzame beslechting en beveiliging
van onze geslachten
zij vandaag zich nog redeloos bezinnen
openlijke hoon der gedachten
vergeefs - de krachten verspild
de woorden de leuzen dansen triomf
het valse papieren leven
vol bedrog van schijn en goede sier

de wilde gebaren zijn gebleven
in boze vreugde om het spel van geluk
onbekommerd dat de dodelijk bedreigden
huiverend versagen
door de fantomen afgewend
door de mens begeerd

[p. 56]

Massa

de gillende fluit
ze komen de poort uitgedrongen
omhuld door warm zweten
in brede drommen beelden
de huizenblokken aaneengerijd
het rinkelend verkeer in stoploze drang
als slaven gaan zij heen vergeten
leven en stof dooreengesmeten
doelloos oog en lot op niets gericht

slechts één het hoofd heft
tot klaar gezang van vogel
verdwaald op dorre tak
door kwijnende twijfel moe gezwicht
hij keert op zijn tred
naar lang gedachte verten

zonder moed nu de schouders bevrijd
een nieuw mens geboren
waar de zonde zo anders is

[p. 57]

Zijn

de vruchten die neerhangen zwaar van sap
zij blijven niet
de bebloede zon in de lage verte
onze gedachten verstrooit in een wazige leegte
tot de stille schemermijmering
door ongeziene schichten
die duisternis doorkruisen
ons wekt tot het leven van het zijn
de vruchten die neerhangen - zij blijven.

[p. 58]

Liefde

jubelend ons wezen doorgloeid
het bloed gestuwd met grote kracht
door de adren van het verleden
gezuiverd van zuchtende leegte gebracht
berustend in onbestemde zorgen
het raadsel aan de dag getreden
geen geheimenis meer morgen
met treden de weg verkennen
naar de eindeloze ruimte
die het leven de adem geeft

[p. 59]

Ramp

ik houd in mijn hand de brokken
zij passen niet meer
in bruut geweld vaneengereten
waar is de moed nu opnieuw
voor gevecht om behoud als bezeten

der kinderen wijsheid is de domme macht
die martelaar verheft tot held
geef een beeld - zo ik vergete
de gedachte die mij kwelt

lig ik in aanbidding terneer
voor het offer van uw bloed
in eensgezindheid stromend vergoten
gij allen zonder beeld ook