Antilliaanse Cahiers. Jaargang 3



[pagina 15]
Harry Schütte Het eiland het eiland waar ik over rende en naakt op spelen kon en waar veel jaren bleven is nu zo ver van mij vandaan. ik liet het witte zand hoog vallen het lichaam leefde mee en zong en danste. en ik weet nog hoe het water om me klapte als ik dook en weer boven kwam. en die dagen leerde van gluren op het strand; ontwaken van mijn bloed. op school de lokalen telde tot de laatste; waar ik steeds de ogen zocht die ik niet kussen dorst. en bij het springen over bomen tot alles trager werd en ik stil staren bleef.