Antilliaanse Cahiers. Jaargang 3

[p. 42]

XL

Nog aanschouwt ons oog
een blik van het dieper woud:
Nioka zit en tuurt in
een lelie-vol moeras.

een engel waakt met hem
en streelt door de korrels
van zijn kroezig haar.

maar laag-sluipend als
de hagedis, geruisloos
varend in de donzigheid
van gras, waakt aan
d'overkant de dood.

Nioka bouwt zijn werelden
van dapper-zijn en moedig
eervol-sterven.
Nioka wil zo weinig.

maar de dood der geest
in witte steden,
schuifelt nader in 't gras.

alsof vóór zijn geboorte,
voor elke Nioka's geboorte,
zijn geest verkocht is
aan het noodlot van zijn ras.