Antilliaanse Cahiers. Jaargang 3

[p. 7]

V

Dit volk komt misschien
nooit meer op-recht,
al stut men het met balken.

het baarde eens de grootste
reuzen van dit woud,
dit donker Afrika.
als een moeder zoog
het eens Europa....

het stond hoog en trok
de stralen van de zon
in 't luchtruim van de dag.

het stond hóóg
maar viel. verpletterd
door de kracht van blanke stenen.