Antilliaanse Cahiers. Jaargang 1-2

[p. 104]

Mist

Getreden in de stilte
van de morgenlucht
de koude mist
breekt van de bomen
druipend hangt
het natte kleed
alles heeft zijn top verloren

Op de zeebodem
lopen nu mensen
jachtend
in de rails
wachten de treinen
naar het front

Er is geen horizon
de ruiten worden
blindgeslagen

Wij stoten onze hoofden
en zien niet graag
wat toch zo duidelijk is
wij willen weg

en toeschouwen
in de toekomst
het leed dat volgen gaat
dat zich voltrekt

getreden is in onze stilte