Antilliaanse Cahiers. Jaargang 1-2

[p. 97]

Eerste sneeuw

In de natte straten wordt
de tijd niet aangekondigd
door de torenklokken
wanneer het erg laat is
De avond kleeft aan ruiten
en kleren
regen dempt de stappen
in de stegen
van de grote stad
Mensen dwalen er niet meer
late lichten zijn vergeefs
de wapens van het kind

Heel voorzichtig
valt de eerste vlok
en roept dan al de andere
witte strepen langs de vensters
Ze zijn nog niet betrapt
en vliegen naar beneden
In de spiegel van het licht
zijn zij de stralen
van daarboven
schroom en teer
is de grond zo schoon bevlekt

In jubelende wandelpaden
wrede vuile krassen
in het spel dat 's avonds
lief begon
is nu de mens gekomen