Antilliaanse Cahiers. Jaargang 1-2

[p. 46]

Vroege morgen

Ik heb er vele vroege vrije
morgens
zien rijzen
uit de vochtbeslagen bomen
op de rotsen

In de golven
schotsend
op het zand
heb ik verre vissen
toegeroepen
die er in de ochtend
spelen kwamen
met de late kleine
stenen kinderen
van het strand

Ze waren waaiertakken
tropenbloementrossen
in de stroom van winter en wind
zachtkens deinend
in de zoete zee
tussen mijn tenen

En ik had niet de moed
te wenen
om de wrede tijd
die hier
een eind aan maken kwam

[p. 47]

 

Nu groef ik niet meer

 

de golven in de morgen

 

maar ontwaak in de nacht

 

met minder mooie dromen

 

en verlang steeds

 

naar het spelend zand

 

om mijn benen spoelend

 

wazige wieren zeemeerminnen

 

harenslierten

 

uit het diepe donker blauwe

 

een onschuldig stoeiend

 

ondiep zonnige chaos