179 Een nyeu liedeken
[Commentaar]
Daer vant ick een schoon dierken.
Ick sachse ligghen in secreet
Aldaer, mijn liefken, daer!
Hoort wat dat vrouken sprack
Al tot dat parmentierken:
‘Den lesten dye my stack,
Die gaf my een colierken!’
Aldaer, mijn liefken, daer!
Den parmentier die sprack:
‘Wildijt mi niet ontsegghen,
Een trypen boort gaen legghen;
Hy en wort u niet te swaer.’
Aldaer, mijn liefken, daer!
En ben ick niet om payen.
Maer ick ben gheschuert al voort,
Soudijt niet willen naeyen?
Dan volghe ick u al naer!’
Aldaer, mijn liefken, daer!
‘Hoort, lieven parmentier,
Ick sal u een eyken doppen.
Ick heb een gaetken fier,
Willet mi doch eens stoppen,
Aldaer, mijn liefken, daer!
Den ruyter sprack seer fijn:
‘Wilt wat ontrent my troppen,
Daeraen stellen twee knoppen,
Daerme salt wesen claer.’
Aldaer, mijn lief, aldaer!
‘Wat cnoppen soudent zijn?
Segt aen, wilt u verhouden!
Al waren si noch so fijn,
Sy en sullender niet aen houden,
Daer heb ick voren vaer!’
Aldaer, mijn liefken, daer!
En wilt daer niet op letten,
Die daer twee cnoppen wil aen setten,
Aldaer, mijn liefken, daer!
|
|
Auteursrechtelijk beschermd