Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 274]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 62

[p. 275]

121 Een oudt liedeken

[Commentaar]

1
Och, hoe mach hem zijns levens lusten
Die zijn lieveken verloren heeft!
Sijn sinnekens zijn hem in swaer onrusten,
Want dat herteken gheenen troost en heeft.

2
Twas mijnder herten wel een medecijn,
Doen ick hem laetst met ooghen aensach.
Eylacen, nu is dat trueren mijn,
Want ic hem sien noch spreken en mach!

3
Dat lot is nu op mi gevallen,
Dat ic dat suer opsuypen moet
Ende ic en weet gheenen troost met allen,
Dan wat ic doe, het is teghenspoet.

4
Mijn liefken hadde mi uutvercoren
Eer hi mi laetstwerven verliet.
Hi en leyde mi niet dan duecht tevoren
Ende nu laet hi mi int swaer verdriet.

5
Och, moechte ic den tijt gheleven
Dat hi mi minde ende ic hem niet!
Ic soude mijn herteken in ruste stellen
En laten hem oock int swaer verdriet.

6
Die ons dit liedeken so lustich stelde,
Het was een gheselleken jonc ende fijn.
Vrou Venus' liefde die hem daertoe quelde.
Het is so quaet bi nijders te zijn.
Een valsche tonghe: gheen argher fenijn.