Antwerps liedboek

178 Een nyeu liedeken Vanden Molenaer

1
DAer was een goelijc molenaer
Op zijnder molen dat hi clam
Om datter niet te malen en quam
Daer om was hi so gram
Wat nieus dat hi vernam
Ia ia om datter niet te malen en quam
Daer om was hi so gram

2
Smorghens alst was schoon dach
Die molenaer lach al op sijn doer
Met dien quam daer een vrouken
Met haren sacxken voer

[fol. 100v]

 

Het hadde so grooten schoer

 

Ia ia molenaer wildi mi malen

 

Mijn corenken loopt daer door

 

 

 

3

 

Molenaer als ghi mi malen wilt

 

So maelt mijn corenken wel

 

Steect een steecxken diepere

 

Het helpt mi also wel

 

Ten is gheen kinder spel

 

Ia ia twaer grote scade liept coren op velt

 

Het ghelt so grooten ghelt

 

 

 

4

 

Snachts ontrent der middernacht

 

Dat belleken gaf gheluyt

 

Ay my seyt si molenare

 

Ghy moeter scheyden wt

 

Ende nv eest al ghedaen

 

Ia ia so vriendelijc sprack die molenaer

 

Dat goelijck meysken aen

 

 

 

5

 

Al gheeft dat belleken groot gheluyt

 

Ghi maelt noch veel te groof

 

Ay my seyde si molenaer |

 

En scheet daer nyet so of

 

Het is so goeden stof

 

Ia ia steect een luttelken diepers

 

So gheue ic v den lof

 

 

 

6

 

Soude ic noch langhe malen

 

mijn steen wort veel te bot

 

Ick en sout niet weten waer halen

 

Mijn stof viel veel te cort

 

Ende hi opt vrouken loech

 

Ia ia en wilter niet afscheyden

 

Het is noch veel te vroech

 

 

 

7

 

Die dit liedeken dichte

 

Dat was een ruyter fijn

 

Sijn buydel was so lichte

 

Te Machelen en mach hi niet sijn

 

Daer sadt hi inden wijn

 

Hi heuet van hem seluen ghedicht

 

Te Machelen bi die liefste zijn