Antwerps liedboek

116 Een nyeu liedeken.

1
MEt Venus geschut ben ic doorscoten
Van een die alderliefste mijn
Haer claer aenschijn dat heeft doorwont.
Mijns herten gront schoon roode mont
Tot alder stont so lijde ic pijn

2
O Cupido god vander minnen
Wilt ghi mi noch in staden staen
Ic ben geuaen in Venus net
So vast geset
Ic en cans ontrijden noch ontgaen

3
Ic bemin so seer dat alder liefste greyn
Haer handekens teer haer vingerkens cleyn.
In venus pleyn spant si die croon |
Dat vrouken schoon vijf duysent doon
Crijghe ick te loon van haer certeyn

4
Princersse troost mi mijnder herten kersouwe
So waer mijn ionc herteken ghesont
Tot alder stont oock verhuecht
Met uwer duecht troost mi ghi muecht
Met uwer duecht v vrientschap iont

5
Prince ghi zijt mijn alderliefste princesse.
Als mi van v troost ghebueren mach
Nacht ende dach ben ic verblijt.
Tot alder tijt verduldich lijdt
Al werden wi benijt maect gheen geclach.