Antwerps liedboek

85 Een oudt liedeken.

1
ICk quam tot eenen dansse
Daer menich ioncfrouken was
Ende daer vant icse alleyne
die seer bedroeuet was.
Ick boot haer vriendelike
Mijn groete si loondes mi.
Haer soete woorden beuielen mi

2
Mijn moerken is ghestoruen
Die mi ten besten riet.
Een ander hebbe ic verworuen
des lijdt mijn herteken verdriet
Si gauen mi eenen ouden man.
Al om dat goeykens wille.
Ginc ic dat houwelic an.

3
So coemt hi voor mijn bedde.
Al voor mijn beddeken staen.
Sijn coussen ende ooc zijn schoen.
Heeft hi al wt ghedaen.
Hi heeft so veel masselen aen zijn beyn.
Ende dan moet ic hem gaen verwermen |
Den leelicken ouden man

4
Dan sidt hi aen den dissche
Hi heeft van als genoech.
Van wiltbraet ende ooc van vissche.
Veel meer dan hijs behoeft
Hi sidt en babbelt al waert een gans
Hi en heeft in alle sinen mont
Och niet meer dan eenen tant

5
Die claghe ic v lieue ghespele
Och lieue ghespeelken goet
Dat ic mijn ionge leuen.
Aldus verslieten moet.
Ende al met eenen ouden man
Dan moet icker bi te bedde gaen
Die genuechte noch vruecht en can

6
Die oude man is ghestoruen
Den ouden en die is doot
Eenen ionghen heb ic verworuen
Hi geeft mi slaghen so groot
Dan dencke ic op den ouden man
Och vonde ick weder zijns ghelijck
Nemmermeer en scheyde icker van