't Amsteldams Minne-Beeckie


[Naer dien de Goddelijckheyt]
Stemme: Brodroncken Venus-wicht. Naer dien de Goddelijckheyt V tot meedogentheyt Noyt heeft beweecht door suchten, Sal uyt dees bange borst Mijn geest droevig in 't vluchten? Een die na sterven dorst. 2 Ach! bomen, telgh en kruyt, En groene Laure spruyt, En ghy vercierde weyden, Aenhoort dees droeve klacht, Van u Herder uit scheyden, Die om sijn lief versmacht. 3 Hoe vaeck heb ick gemaelt, En door het Bosch gedwaelt, Op hoop mijn schoonst te vinden, Maer siende nergens niet, Riep kom dieren verslinden Een die sijn tijdt verdriet 4 En komt ick haer ontrent
[pagina 271]
Stracx sy haer van my went, En gaet haer wijt verbergen, Haer d'onervaarentheyt Niet te volgen sou verghen In sulcken eensaemheydt. 5 Maer laes, 't is alles wint, Mijn Silvia die vint In mijn lijden behaghe, Sy lacht om mijn verdriet: En sy spot met mijn plaghe, En voor mijn trane vliet. 6 Vaert wel gekrulde vlecht, Met strickjes vast geheght, t'Welck mijn ziel zijn boeyend, Vaert wel mijn oorsaecx pijn, Van die blakerende gloeyend, Stervens geeynt sal zijn. 7 En ghy Albastre borst Waer op dees Minnaers Vorst Soo cierlijck plach te spelen, Vaert wel mijn oorsaecx pijn, Want u stralen vervelen En swaer benouwen mijn. 8 Adieu mijn Lammeren al En schaepjes die in 't dal, Aenhoort dit droef verhael, Van u Harder vol qualen, Nu voor de laetste mael. 't Verkeert haest.